W obronie Wiary i Tradycji Katolickiej

Na Węgrzech Ruch Płomienia Miłości Niepokalanego Serca Maryi po wieloletnich staraniach wraz z Dziennikiem duchowym Elżbiety Kindelmann został zatwierdzony przez Jego Eminencję kard. Pétera Erdő z Budapesztu w 2009 roku i od tego czasu rozwija się dynamicznie na całym świecie, przynosząc potężną siłę maryjnej odnowy. Przyjęcie Płomienia Miłości to przyjęcie płomienia gorliwości na modlitwie, to wejście na fatimską drogę wynagrodzenia za brak miłości i wiary innych, to współuczestnictwo w boleściach Niepokalanego Serca Maryi i dzielenie Jej gorliwości w ratowaniu dusz. Zainteresowanie i pytania wiernych – jak na co dzień praktycznie stosować wskazania Matki Bożej – to pierwsza przyczyna powstania tego modlitewnika.

Ks. Dariusz Dąbrowski COr
Koordynator Ruchu Płomienia Miłości
NSM w Polsce

fragment książki – modlitewnika:

Orędzie Płomienia Miłości Niepokalanego Serca Maryi, przekazane węgierskiej mistyczce
Elżbiecie Kindelmann (1913–1985), jest znane w Polsce od wielu lat, jednak dopiero pełne wydanie dziennika duchowego pod tytułem Płomień Miłości Niepokalanego Serca Maryi przez Wydawnictwo Esprit w 2022 roku dało polskim czytelnikom możliwość zapoznania się z całością tego przesłania. Od tego czasu już kilkadziesiąt tysięcy osób usłyszało o orędziu Płomienia Miłości Maryi, uczestniczyło w rekolekcjach, wysłuchało konferencji i zdecydowało się przyjąć ten Płomień Miłości do swojego serca. Tak zaczął się tworzyć prawdziwy Ruch Płomienia Miłości w Polsce.

Na Węgrzech Ruch Płomienia Miłości Niepokalanego Serca Maryi po wieloletnich staraniach wraz z Dziennikiem duchowym Elżbiety Kindelmann został zatwierdzony przez Jego Eminencję kard. Pétera Erdő z Budapesztu w 2009 roku i od tego czasu rozwija się dynamicznie na całym świecie, przynosząc potężną siłę maryjnej odnowy. Zaświadczył o tym kard. William Goh podczas Mszy Świętej inaugurującej Międzynarodowy Kongres Ruchu Płomienia Miłości w Singapurze 1 marca 2024 roku*.

Zainteresowanie i pytania wiernych – jak na co dzień praktycznie stosować wskazania Matki Bożej – to pierwsza przyczyna powstania tego modlitewnika. W pismach węgierskiej mistyczki nie znajdziemy wielu nowych tekstów modlitw. Do najważniejszych należą dwie: Modlitwa zjednoczenia i akt strzelisty: „Rozlewaj na całą ludzkość…”.

Istotą orędzia Płomienia Miłości jest przyjęcie miłości Bożej objawionej przez śmierć krzyżową i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, która rozlewa się przez Niepokalane Serce Maryi do ludzkich serc. Kto przyjmie tę miłość, nie może się nią nie dzielić.
13 kwietnia 1962 roku Maryja objawiła Elżbiecie: „Ten pełen łask Płomień, który daje wam moje Niepokalane Serce, powinien wędrować od serca do serca, rozpalając wszystkie serca w waszym kraju. Będzie to wielki cud, którego blask oślepi szatana. Płomień ten jest ogniem miłości i zgody, który wyprosiłam u Ojca Przedwiecznego dzięki zasługom świętych Ran mojego Boskiego Syna”.
Jak można rozumieć ten „Płomień Miłości”, podpowiada nam św. Jan Henryk Newman:
„Dostępujemy zbawienia nie dzięki którejkolwiek z tych rzeczy czy cech, ale przez niebiański płomień w naszym wnętrzu, który spala to, co jest widzialne, i dąży do tego, co niewidzialne. (…) To miłość sprowadziła Chrystusa na ziemię. Miłość to także inne imię Pocieszyciela – Odwiecznej Miłości, która spaja wszystkie rzeczy w niebie i na ziemi, w której Ojciec i Syn pozostają w jedności Ducha, przez którą aniołowie w niebie tworzą jedność, przez którą wszyscy święci jednoczą się w Bogu i przez którą Kościół na ziemi jest jeden”*. Z powodu zbieżności treści modlitw autorstwa Świętego Kardynała z przesłaniem orędzia Płomienia Miłości zostały dołączone także jego modlitw.

Ponieważ miłość to nie tylko kwestia słów, ale także ofiara złożona z samego siebie, Pan Jezus wezwał – 1 stycznia 1981 roku – przez Elżbietę do modlitwy, która nieustannie przemienia serce – własne i innych. „Przekraczajcie swoją miarę! Przyjrzyj się trzem mędrcom, którzy podjęli nadludzką ofiarę. Oni doprawdy przekroczyli swoją zwykłą miarę. Tak muszą się zachowywać zwłaszcza kapłani, ale również osoby konsekrowane i wszyscy wierzący. Dzieci, módlcie się niestrudzenie za siebie nawzajem! Pozwólcie działać łaskom Płomienia mojej miłości! We wszystkich parafiach należy pilnie utworzyć grupy modlitewne”.

Modlitwa zjednoczenia
Imprimatur Nr 494-4/2009, Dr Péter Card. Erdő,
Archiepiscopus Strigoniensis-Budapestinensis

Panie Jezu,
niech nasze stopy kroczą razem,
niech nasze ręce zbierają razem,
niech nasze serca biją razem,
niech nasze dusze odczuwają razem.
Niech nasze myśli się jednoczą!
Niech nasze uszy razem wsłuchują się
w ciszę.
Niech nasze oczy wpatrują się w siebie,
a nasze spojrzenia stapiają się w jedno.
Niech nasze wargi razem proszą Ojca
Przedwiecznego o zmiłowanie!

Modlitwa skruchy

O drogi Zbawicielu, Ty wiesz, jak często się potykałam, aż wreszcie z Twoją pomocą znalazłam się przy Tobie! Teraz, kiedy uwolniłeś mnie od zewnętrznego pancerza otaczającego moją duszę, czuję, jak przenikasz mnie bogactwem swojej łaski.
O mój Jezu, pokornie Cię błagam, zedrzyj z mojej duszy wielkie błędy, nawet gdyby miało
to mnie bardzo boleć, abyś rozpoznał swoje dzieło, gdy kiedyś stanę przed Tobą. Chcę żałować swoich grzechów bardziej niż którakolwiek nawrócona dusza! Chcę Cię kochać tak, jak nie kochał Cię jeszcze żaden z nawróconych! 
O mój Jezu, z głęboką pokorą proszę Cię, aby w moim życiu nie było dnia, w którym nie będę wylewała łez skruchy wypływających z mojej miłości i wdzięczności. Upokarzaj mnie, o mój Jezu, w każdej chwili mojego życia, bym stale czuła, jak jestem nędzna! Już kiedy myślę o tym, że tu, na ziemi dane mi jest żyć z Tobą, moje serce przepełnia niepewność. Ale co będzie po mojej śmierci? Co się stanie z moimi niezliczonymi grzechami?

Koronka Płomienia Miłości Niepokalanego Serca Maryi
Nihil obstat: Kuria Biskupia Székesfehérvár, Węgry 1978

Na cześć pięciu świętych Ran naszego Zbawiciela 5 razy:
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Na dużych paciorkach:
Pełne boleści i Niepokalane Serce Maryi, * proś za nami, którzy się do Ciebie uciekamy!

Na małych paciorkach:
Matko, ratuj nas * przez Płomień Miłości Twojego Niepokalanego Serca!

Na zakończenie 3 razy:
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

Więcej: kliknij

Z Dziejów Apostolskich 2,1-11
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?  Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».

Zesłanie Ducha Świętego

Duch Święty udziela swoich darów komu chce, kiedy chce i jak chce. Na dar nie można zasłużyć. Jest on – jak sama nazwa wskazuje – darmowy. Z miłości udzielony, powinien też w duchu miłości być wykorzystywany. Tylko wtedy obdarowany charyzmatem chrześcijanin będzie nim naprawdę dobrze służyć wspólnocie.

HYMN DO DUCHA ŚWIĘTEGO

”O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.
Niebieską łaskę zesłać racz Sercom,
co dziełem są Twych rąk.
Pocieszycielem jesteś zwan
I najwyższego Boga dar.
Tyś namaszczeniem naszych dusz
Zdrój żywy, miłość, ognia żar.
Ty darzysz łaską siedemkroć,
Bo moc z prawicy Ojca masz,
Przez Ojca obiecany nam,
Mową wzbogacasz język nasz.
Światłem rozjaśnij naszą myśl,
W serca nam miłość świętą wlej,
I wątłą słabość naszych ciał,
Pokrzep stałością mocy swej.
Nieprzyjaciela odpędź w dal
I twym pokojem obdarz wraz.
Niech w drodze za przewodem Twym,
Miniemy zło, co kusi nas
Daj nam przez Ciebie Ojca znać,
Daj, by i Syn poznany był,
I Ciebie, jedno Tchnienie Dwóch,
Niech wyznajemy z wszystkich sił.
Niech Bogu Ojcu chwała brzmi,
Synowi, który zmartwychwstał,
I Temu, co pociesza nas,
Niech hołd wieczystych płynie chwał.
Amen.”

Historyczna chwila w Sejmie
Głos pro-life był kilka razy silniejszy niż głos aborcjonistów

Miałam zaszczyt otwierać debatę na wysłuchaniu publicznym w Komisji Nadzwyczajnej ds. aborcji. Gdy mówiłam, niewielkie grupy aborcjonistek próbowały mi przeszkadzać, żebym się pomyliła lub zgubiła wątek. Czy wyobraża Pani sobie, że wybuchały śmiechem, gdy opisywałam, jak morduje się dzieci zastrzykiem z chlorku potasu prosto w maleńkie serduszka?

Jak można śmiać się z cierpienia dzieci, jak można być tak bezdusznym…

Mimo obrzydliwych reakcji aktywistek aborcyjnych mogę z pewnością powiedzieć: w czwartek Sali Kolumnowej działy się rzeczy wielkie. Trzy razy więcej obrońców życia niż zwolenników aborcji – Armia Pro-Life spisała się na medal. Byli lekarze, prawnicy, działacze, rodzice dzieci, na których proponowano aborcję, były osoby niepełnosprawne, osoby duchowne, ludzie starzy i młodzi – wszyscy po to, by ratować życie.

Złożyłam do Przewodniczącej trzy wnioski:

– o dołączenie obrońców życia jako strony społecznej do prac Komisji na stałe.
– o zasięgnięcie opinii o (nie)zgodności procedowanych ustaw z Konstytucją RP u co najmniej pięciu autorytetów z dziedziny prawa konstytucyjnego.
– o przedstawienie skutków finansowych wprowadzenia każdej z ustaw – bo życie dziecka jest bezcenne, powinniśmy jednak wiedzieć, jaki cel finansowy przyświeca proaborcyjnym posłom.

S. Angela Musolesi, współpracowniczka ks. Gabriele Amortha, egzorcysty Watykanu w wywiadzie przeprowadzonym przez ks. Mateusza Szerszenia CSMA opowiada o roli św. Michała Archanioła w walce duchowej i podczas egzorcyzmów. S. Musolesi wspomina o niezwykłej mocy kamienia z Groty Objawień na Gargano – która przerażała szatana

Słów kilka o kamykach z groty św. Michała Archanioła

Jak czytamy wyżej, biskup Alfonso Puccinelli 22 września 1656 r. o świcie, podczas modlitwy w pokoju pałacu biskupiego w Monte Sant’ Angelo, usłyszał jakby trzęsienie ziemi. W olśniewającym blasku ukazał mu się Św. Michał, polecając mu poświęcić kamyki pochodzące z groty, na których ma być wyżłobiony znak krzyża i dwie litery M. A. (Michał Archanioł). Według słów Archanioła, ktokolwiek będzie posiadał i ze czcią przechowywał taki kamyk, uchroni się od choroby

Takie kamyki znajdziemy tylko w sklepiku ojców Michalitów, przy bazylice św. Michała. Nie znajdziemy ich na wielu licznych straganach, w sklepikach i na bazarze. Jedynie tam, w Grocie św. Michała Archanioła. Dlaczego?
Bo są naprawdę wydobywane tylko z groty św. Michała. Ojciec michalita podczas spotkania z nami, gdzie 9 osób przyjęło szkaplerz św. Michała Archanioła, wskazał nam to miejsce. Znajduje się ono na wprost wejścia do świątyni (podczas gdy ołtarz i figura św. Michała znajdują się na prawo), a to jest to miejsce, gdzie są przechowywane kielichy z hostiami, gdzie znajduje się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy a obok jest kaplica Adoracji Najświętszego Sakramentu i kaplica relikwii.

Warto nabyć taki kamyk i niekoniecznie trzeba jechać do Włoch, bo tak się składa, że w naszym kraju trwa nawiedzenie figury św. Michała Archanioła z cudownej Groty Objawień na Gargano, a podczas tych spotkań można nabyć u ojców michalitów szkaplerze, kamyki, świece i inne dewocjonalia związane ze św. Michałem Archaniołem

Link do sklepu: https://kjb24.pl/sklep/

Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach
Mt 10, 26–27

Myślę, że istnieją trzy rodzaje proroków. Ci, którzy przepowiadają, nie zdając sobie z tego sprawy. Ci, którzy z nakazu Boga przepowiadają to, co zostało im objawione. Wreszcie ci, którzy przepowiadają to, co było im dane zobaczyć w świetle Boga, w którym widać jak na dłoni przeszłość, teraźniejszość i przyszłość
Dziennik siostry Łucji, 18 listopada 1970

Za sprawą żarliwego apelu o nawrócenie i pokutę jest to bez wątpienia najbardziej prorocze z nowożytnych objawień
Benedykt XVI, Regina Coeli w sanktuarium w Aparecidzie, 13 maja 2007;

[…] Łudzi się ten, kto sądzi, że prorocka misja Fatimy się zakończyła
Benedykt XVI, Homilia wygłoszona podczas Mszy Świętej w sanktuarium w Fatimie, 13 maja 2010

Czy Watykan nie ujawnił całej prawdy o objawieniach w Fatimie?
Czy Kościół odpowiedział na wezwanie Maryi?
Jaki związek mają objawienia w Civitavecchii z orędziami fatimskimi?

W najnowszej książce Saverio Gaeta podejmuje śledztwo i odkrywa niewygodną prawdę…

fragment książki: 

Wiarygodne świadectwo 

Jakkolwiek świadkami złożonego fenomenu objawień fatimskich były trzy osoby – rodzeństwo Franciszek i Hiacynta Marto, a także ich kuzynka, Łucja dos Santos – to jedynie tej ostatniej, zmarłej w 2005 roku w wieku niemal stu lat, dane było długie życie. Pozostałą dwójkę bardzo wcześnie zabrała epidemia hiszpanki. Z tego powodu wiarygodność wypowiedzi siostry Łucji na temat licznych (a często również tajemniczych)
aspektów objawień jest – jak zwykli to podkreślać i entuzjaści, i sceptycy – kwestią o kluczowym znaczeniu. Na niej wszystko się opiera, przez nią wszystko może runąć.
22 czerwca 2023 roku sprawa rozstrzygnęła się dzięki doniosłej decyzji papieża. Franciszek zezwolił na promulgowanie dekretu o heroiczności cnót Marii Łucji od Jezusa i Niepokalanego Serca, znanej na całym świecie po prostu jako siostra Łucja z Fatimy, która tym samym zyskała tytuł Czcigodnej1. O co dokładnie chodzi? Najlepiej wyjaśnia to słynna definicja kard. Prospera Lambertiniego, który w 1740 roku wstąpił na tron Piotrowy jako Benedykt XIV: „Cnota chrześcijańska, żeby była heroiczna, powinna sprawiać, by posiadający ją działał ochotnie, łatwo i radośnie ponad ogólny sposób działania dla celu nadprzyrodzonego, bez ludzkiego rozumowania, z wyrzeczeniem się i z podporządkowaniem uczuć” …

Kolejne widzenia

Oprócz objawień dotyczących tajemnicy i sprawy poświęcenia siostra Łucja doświadczyła w swoim życiu wielu innych wizji i lokucji. Część z nich miała związek z konkretnymi wydarzeniami historycznymi.
Na początku lat czterdziestych Niebo zdawało się uważnie śledzić losy Hiszpanii i Portugalii. Znalazło to wyraz w licznych wewnętrznych lokucjach. Pan mówił w nich Łucji o:

rozgoryczeniu, jakim przepełnia Jego Serce świadomość grzechu, w którym nurza się większa część ludzkości. Wielu księży, zakonników i zakonnic pędzi życie pośród wygód, zobojętnienia i gnuśności. Pan ubolewa nad tym, że tak niewiele dusz spotyka się z Nim w modlitwie i poświęceniu, i gorąco pragnie, żeby w Portugalii wynagrodzono Mu tę krzywdę, znosząc świeckie uroczystości karnawałowe i przekształcając je w dni modlitwy i pokuty. (Dziennik siostry Łucji, 19 grudnia 1940)

W grudniu 1940 roku widząca napisała w tej sprawie do patriarchy Lizbony. W czerwcu 1941 roku Pan wydał zbliżone zalecenia w stosunku do Hiszpanii. Poza tym domagał się, żeby „hiszpańscy biskupi zgromadzili się i wspólnie zdecydowali, jakie środki należy przedsięwziąć, aby chrześcijan wyrwać z odrętwienia, a księży, zakonników i zakonnice – z marazmu i opieszałości”. Z początkiem 1943 roku siostra Łucja poruszyła ten problem w liście do arcybiskupa Valladolid. 13 czerwca Jego Ekscelencja Antonio García y García wyprawił się do Tui, aby dokonać aktu poświęcenia diecezji Niepokalanemu Sercu Maryi. Tego samego dnia Jezus ponownie przemówił do widzącej. Dopominał się, żeby arcybiskup zabiegał o jedność hiszpańskich biskupów i całego duchowieństwa, ponieważ bez jedności nie będzie pokoju w Kościele ani tym bardziej w narodzie: „Jeżeli moja wola nie zostanie wypełniona, komunizm nadal będzie rozpowszechniał swoje błędy, podjudzając do wojen i rozlewu krwi. Jedność jest źródłem światła, siły i łaski”. Kiedy w styczniu 1944 roku siostra Łucja przekazała mu kolejnąwiadomość, abp García y García nie okazał zdumienia; wprost przeciwnie – oświadczył, że „Pan zakomunikował mu dokładnie to samo za pośrednictwem innej osoby, «której siostra nie zna i która nie zna siostry, można więc być pewnym, że to istotnie jest wola Pana»”.

Nie wydaje się jednak, żeby ten epizod pociągnął za sobą jakieś znaczące konsekwencje.

W cytowanym już przemówieniu z 2015 roku kard. Amato, ówczesny prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, nieopatrznie wyjawił, że do pierwszych dwóch części tajemnicy dodano „w 1951 roku kilka wstawek: te części zostały ogłoszone i rozpowszechnione”. Początkowo uznano, że kardynał po prostu pomylił datę. W rzeczywistości chodziło jednak o kolejny skrzętnie skrywany przez Watykan dokument, o którym siostra Łucja nadmieniła w Dzienniku:

Rozmawiając ze mną, [o. Alonso] po raz kolejny dopytywał o objawienie z 1951 roku. Powtórnie odmówiłam odpowiedzi, ponieważ w grę wchodziło coś, co wydarzyło się długo po wydarzeniach fatimskich, a spowiednik poinstruował mnie, że nie powinnam o tym mówić, że nawet czcigodny ojciec nie miał prawa dopytywać mnie o to i że skoro chodziło o coś bardzo osobistego i tak dalej, moja skrytość nie mogła zostać zinterpretowana jako chęć zatajenia prawdy. Wprost nie mogłam się nadziwić, jak dalece Jego Czcigodność był wtajemniczony w te sprawy…! Postanowiłam milczeć, ponieważ cała rzecz miała charakter czysto osobisty i dotyczyła określonego czasu.

Z tego, co udało nam się dowiedzieć, objawienie przynajmniej w części miało związek z poczuciem widzącej, że oto stała się ona żywym tabernakulum obecności Jezusa, zespolona z Nim w misterium eucharystycznym i trynitarnym: „Z miłości Bóg przeistoczył mnie w żywą świątynię godnej uwielbienia Trójcy, w tabernakulum, w które On każdego dnia wstępuje, tak jak niegdyś wstąpił w dziewicze łono Maryi.

Na początku 1968 roku, gdy wojna w Wietnamie zbliżała się do punktu kulminacyjnego, siostra Łucja nieoczekiwanie doświadczyła kolejnej wewnętrznej lokucji. Modliła się o pokój, kiedy Jezus powiedział: „Pokój zapanuje, jeżeli wietnamscy biskupi i księża wylegną wraz z ludźmi na ulice miast, na wioski, osady oraz pola i będą odmawiać różaniec”

Książkę można nabyć: https://www.esprit.com.pl/1289/tajemnice-siostry-lucji.html

Najświętsza Maryja Panna Fatimska

W 1916 r. w niewielkiej portugalskiej miejscowości o nazwie Fatima trójce pobożnych dzieci: sześcioletniej Hiacyncie, jej o dwa lata starszemu bratu Franciszkowi oraz ich ciotecznej siostrze, dziewięcioletniej Łucji, ukazał się Anioł Pokoju. Miał on przygotować dzieci na przyjście Maryi, które miało miejsce 13 maja 1917 roku

Pierwsze objawienie Matki Najświętszej dokonało się 13 maja 1917 r.

Cudowna Pani powiedziała dzieciom: „Nie bójcie się, nic złego wam nie zrobię. Jestem z Nieba. Chcę was prosić, abyście tu przychodziły co miesiąc o tej samej porze. W październiku powiem wam, kim jestem i czego od was pragnę. Odmawiajcie codziennie Różaniec, aby wyprosić pokój dla świata”

Podczas drugiego objawienia, 13 czerwca, Maryja obiecała zabrać wkrótce do nieba Franciszka i Hiacyntę. Łucji powiedziała, że Pan Jezus pragnie posłużyć się jej osobą, by Maryja była więcej znana i kochana, by ustanowić nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Dusze, które ofiarują się Niepokalanemu Sercu Maryi, otrzymają ratunek, a Bóg obdarzy je szczególną łaską. Trzecie objawienie z 13 lipca przedstawiało wizję piekła i prośbę odmawiania Różańca. Następnego objawienia 13 sierpnia nie było z powodu aresztowania dzieci. Piąte objawienie 13 września było ponowieniem prośby o odmawianie Różańca.

Ostatnie, szóste objawienie dokonało się 13 października

Mimo deszczu i zimna w dolinie zgromadziło się 70 tys. ludzi oczekujących na cud. Cudem słońca Matka Boża potwierdziła prawdziwość swoich objawień. Podczas tego objawienia powiedziała: „Przyszłam upomnieć ludzkość, aby zmieniała życie i nie zasmucała Boga ciężkimi grzechami. Niech ludzie codziennie odmawiają Różaniec i pokutują za grzechy”.

Chociaż objawienia Matki Bożej z Fatimy, jak wszystkie objawienia prywatne, nie należą do depozytu wiary, są przez wielu wierzących otaczanych szczególnym szacunkiem. Zostały one uznane przez Kościół za zgodne z Objawieniem dokonanym przez Chrystusa. Dlatego możemy, chociaż nie musimy czerpać ze wskazówek i zachęt przekazanych nam przez Maryję.

Z objawieniami w Fatimie wiążą się tzw. trzy tajemnice fatimskie. Pierwsze dwie ujawniono już kilkadziesiąt lat temu; ostatnią, trzecią tajemnicę, wokół której narosło wiele kontrowersji i legend, Jan Paweł II przedstawił światu dopiero podczas swojej wizyty w Fatimie w maju 2000 r. Sam Ojciec Święty wielokrotnie podkreślał, że właśnie opiece Matki Bożej z Fatimy zawdzięcza uratowanie podczas zamachu dokonanego na jego życie właśnie 13 maja 1981 r. na Placu Świętego Piotra w Rzymie. Dziś mija kolejna rocznica tego wydarzenia.

Szóste i ostatnie objawienie: 13 października 1917

ŁUCJA: Czego Pani sobie życzy ode mnie?
MATKA BOŻA: Chcę ci powiedzieć, aby wybudowano tu kaplicę na moją cześć. Jestem Matką Boską Różańcową. Odmawiajcie w dalszym ciągu codziennie różaniec. Wojna się skończy, a żołnierze wkrótce wrócą do swoich domów.
ŁUCJA: Miałam prosić Panią o wiele rzeczy, o uzdrowienie kilku chorych, nawrócenie niektórych grzeszników, etc.
MATKA BOŻA: Jednych uzdrowię, innych nie. Trzeba, aby się poprawili i prosili o przebaczenie swoich grzechów. I ze smutnym wyrazem twarzy dodała: Niech nie obrażają więcej Boga naszego Pana, który już i tak jest bardzo obrażany. Następnie, rozchylając dłonie, Najświętsza Maryja Panna zaczęła odbijać się w słońcu, podczas gdy unosiła się, odbicie Jej światła cały czas padało na słońce.

Wtedy to Łucja wykrzyknęła: Spójrzcie na słońce!
Po tym jak Najświętsza Maryja Panna znikła w bezmiarze nieboskłonu, wizjonerzy byli świadkami trzech następujących scen: pierwsza z nich symbolizowała tajemnice radosne różańca, następna tajemnice bolesne, a ostatnia tajemnice chwalebne (tylko Łucja widziała te trzy sceny; Franciszek i Hiacynta widzieli tylko pierwszą z nich): Obok słońca zobaczyli pojawiającego się świętego Józefa z Dzieciątkiem Jezus oraz Matkę Boską Różańcową. Była to Święta Rodzina. Maryja była ubrana w białe szaty i w niebieski płaszcz. Święty Józef także był ubrany na biało, natomiast Dzieciątko Jezus miało okrycie w jasnoczerwonym kolorze. Święty Józef pobłogosławił tłum wykonując trzykrotnie znak krzyża. Dzieciątko Jezus uczyniło to samo. Następna była wizja Matki Boskiej Bolesnej i Chrystusa Pana obarczonego cierpieniem w drodze na Kalwarię. Jezus pobłogosławił lud czyniąc znak krzyża. Matka Boża nie miała w piersi miecza. Łucja widziała jedynie górną część ciała Pana Jezusa. Ostatnia była chwalebna wizja Matki Bożej Karmelitańskiej, ukoronowanej na Królową Nieba i Ziemi oraz trzymającej w swych ramionach Dzieciątko Jezus.
Za: http://www.fatima.pl/objawienia-fatimskie

25, 26 maja – Światowe Dni Dzieci
z inicjatywy Ojca Świętego Franciszka, który ustanowił pierwsze Światowe Dni Dzieci. Będą one obchodzone 25 i 26 maja 2024 roku. W naszych modlitwach pamiętajmy także o tych dzieciach, którym nigdy nie było dane ujrzeć blasku słońca

Właśnie w przypadku przerywania ciąży można się dziś często spotkać z dwuznacznymi określeniami, jak na przykład ‘zabieg’, które zmierzają do ukrycia jego prawdziwej natury i złagodzenia jego ciężaru w świadomości opinii publicznej. Być może, samo to zjawisko językowe jest już objawem niepokoju nurtującego sumienia. Jednak żadne słowo nie jest w stanie zmienić rzeczywistości: przerwanie ciąży jest – niezależnie od tego, w jaki sposób zostaje dokonane – świadomym i bezpośrednim zabójstwem istoty ludzkiej w początkowym stadium jej życia, obejmującym okres między poczęciem a narodzeniem»

W związku z narastającą w przestrzeni publicznej i działaniach rządu presją dotyczącą zmiany prawnej ochrony życia ludzkiego w kierunku legalizacji zabijania dzieci w łonie matek, pragniemy przypomnieć jednoznaczne i niezmienne stanowisko Kościoła w tej kwestii. – napisali członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski w Stanowisku w sprawie prawnej ochrony ludzkiego życia.

Stanowisko Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski
 w sprawie prawnej ochrony ludzkiego życia

Deklaracja Dignitas infinita o godności człowieka to dokument Dykasterii Nauki Wiary zaaprobowany przez Ojca Świętego Franciszka, poruszający kluczowe zagadnienia ludzkiego życia. W związku z narastającą w przestrzeni publicznej i działaniach rządu presją dotyczącą zmiany prawnej ochrony życia ludzkiego w kierunku legalizacji zabijania dzieci w łonie matek, pragniemy przypomnieć jednoznaczne i niezmienne stanowisko Kościoła w tej kwestii.

„Kościół nie przestaje przypominać, że «godność każdej istoty ludzkiej ma charakter istotowy i obowiązuje od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Uznanie tej godności jest niezbywalnym warunkiem wstępnym ochrony egzystencji osobistej i społecznej, a także niezbędnym warunkiem tego, by braterstwo i przyjaźń społeczna mogły się urzeczywistniać między wszystkimi narodami na ziemi». Opierając się na tej nienaruszalnej wartości ludzkiego życia, magisterium Kościoła zawsze wypowiadało się przeciwko aborcji. Św. Jan Paweł II pisze o tym: «Wśród wszystkich przestępstw przeciw życiu, jakie człowiek może popełnić, przerwanie ciąży ma cechy, które czynią z niego występek szczególnie poważny i godny potępienia. […] Dzisiaj jednak świadomość jego zła zaciera się stopniowo w sumieniach wielu ludzi. Akceptacja przerywania ciąży przez mentalność, obyczaj i nawet przez prawo jest wymownym znakiem niezwykle groźnego kryzysu zmysłu moralnego, który stopniowo traci zdolność rozróżnienia między dobrem i złem, nawet wówczas, gdy chodzi o podstawowe prawo do życia. Wobec tak groźnej sytuacji szczególnie potrzebna jest dziś odwaga, która pozwala spojrzeć prawdzie w oczy i nazywać rzeczy po imieniu, nie ulegając wygodnym kompromisom czy też pokusie oszukiwania siebie. […]

Właśnie w przypadku przerywania ciąży można się dziś często spotkać z dwuznacznymi określeniami, jak na przykład ‘zabieg’, które zmierzają do ukrycia jego prawdziwej natury i złagodzenia jego ciężaru w świadomości opinii publicznej. Być może, samo to zjawisko językowe jest już objawem niepokoju nurtującego sumienia. Jednak żadne słowo nie jest w stanie zmienić rzeczywistości: przerwanie ciąży jest – niezależnie od tego, w jaki sposób zostaje dokonane – świadomym i bezpośrednim zabójstwem istoty ludzkiej w początkowym stadium jej życia, obejmującym okres między poczęciem a narodzeniem». Nienarodzone dzieci są zatem «najbardziej bezbronne i niewinne ze wszystkich, a dzisiaj odziera się je z ludzkiej godności, aby robić z nimi to, co się chce, pozbawiając je życia i ustanawiając prawa, by nikt nie mógł temu przeszkodzić».  Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że «obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka»” (Deklaracja Dignitas infinita, 47).

W kontekście troski o życie i rozwój dzieci, Rada Stała KEP zachęca wszystkich wiernych do włączenia się w inicjatywę O

Właśnie w przypadku przerywania ciąży można się dziś często spotkać z dwuznacznymi określeniami, jak na przykład ‘zabieg’, które zmierzają do ukrycia jego prawdziwej natury i złagodzenia jego ciężaru w świadomości opinii publicznej. Być może, samo to zjawisko językowe jest już objawem niepokoju nurtującego sumienia. Jednak żadne słowo nie jest w stanie zmienić rzeczywistości: przerwanie ciąży jest – niezależnie od tego, w jaki sposób zostaje dokonane – świadomym i bezpośrednim zabójstwem istoty ludzkiej w początkowym stadium jej życia, obejmującym okres między poczęciem a narodzeniem». Nienarodzone dzieci są zatem «najbardziej bezbronne i niewinne ze wszystkich, a dzisiaj odziera się je z ludzkiej godności, aby robić z nimi to, co się chce, pozbawiając je życia i ustanawiając prawa, by nikt nie mógł temu przeszkodzić».  Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że «obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka»” (Deklaracja Dignitas infinita, 47).

W kontekście troski o życie i rozwój dzieci, Rada Stała KEP zachęca wszystkich wiernych do włączenia się w inicjatywę Ojca Świętego Franciszka, który ustanowił pierwsze Światowe Dni Dzieci. Będą one obchodzone 25 i 26 maja 2024 roku. W naszych modlitwach pamiętajmy także o tych dzieciach, którym nigdy nie było dane ujrzeć blasku słońca.

. Będą one obchodzone 25 i 26 maja 2024 roku. W naszych modlitwach pamiętajmy także o tych dzieciach, którym nigdy nie było dane ujrzeć blasku słońca.

Podpisali
Członkowie Rady Stałej
Konferencji Episkopatu Polski

Jasna Góra, 2 maja 2024